Gris-gris is in Vodun ( Voodoo ), charmes or Talismannen werden bewaard voor geluk of om het kwaad af te weren. De oorspronkelijke gris-gris waren waarschijnlijk poppen of afbeeldingen van de goden, maar de meeste gris-gris zijn tegenwoordig kleine stoffen zakjes gevuld met kruiden, olie, stenen, botjes, haar- en nagelknipsels, kledingstukken bevuild met transpiratievocht en/of andere persoonlijke spullen, verzameld onder leiding van een bepaalde god en ontworpen om de eigenaar te beschermen.

​

De oorsprong van het woord is onduidelijk, maar veel geleerden herleiden het tot juju, de West-Afrikaanse naam voor een fetisj of heilig voorwerp. Juju kan een Europese vertaling zijn van de inheemse uitdrukking grou-grou (vandaar gris-gris), of het kan verwijzen naar het Franse woord joujou, wat 'pop' of 'speelgoed' betekent. de meeste Afrikaanse fetisjen hadden de vorm van poppen, en vroege Europeanen aan de Afrikaanse westkust hebben ernstige religieuze voorwerpen misschien aangezien voor onschuldig ogende poppets (zie Afrikaanse hekserij).

 

In New Orleans zijn gris-gris gebruikelijk. Ze zijn gemaakt om geld en liefde aan te trekken, roddels te stoppen, het huis te beschermen, een goede gezondheid te behouden en talloze andere doelen te bereiken. Het is bekend dat zelfs politieagenten gris-gris bij zich dragen ter bescherming. Een gris-gris wordt ritueel gemaakt bij an altaar en ingewijd met de vier elementen aarde (zout), lucht (wierook), water en vuur (een kaarsvlam). Het aantal ingrediënten is altijd één, drie, vijf, zeven, negen of 13 (zie dertien). Ingrediënten kunnen nooit een even aantal of meer dan 13 zijn. Stenen en gekleurde voorwerpen worden geselecteerd vanwege hun occulte en astrologische eigenschappen, afhankelijk van het doel van de gris-gris.

 

Legendes over de beroemde New Orleans Vodun queen Maria Laveau vertel dat haar gris-gris stukjes bot, gekleurde stenen, kerkhofstof (ook wel gooferdust genoemd), zout en rode peper bevatte. meer uitgebreide gris-gris zou kunnen zijn gemaakt van kleine vogelnestjes of paardenhaarweefsels.

 

Een tas van rood flanel met daarin een magneet, of magneet, was een favoriete gris-gris voor gokkers, die hen gegarandeerd geluk zou brengen. De gris-gris van een andere gokker werd gemaakt van een stuk gemzen, een stuk rood flanel, een haaientand, pijnboomsap en duivenbloed. Het bloed en het sap werden met elkaar vermengd en vervolgens gebruikt om het bedrag te schrijven dat de gokker op de zeem wilde winnen. De zeem was bedekt met het rode flanel, met de haaientand tussen de lagen, en het geheel was aan elkaar genaaid met kattenhaar. De gris-gris moest in de linkerschoen worden gedragen voor de beste, zij het oncomfortabele, resultaten.

 

Gris-gris kan ook worden gebruikt om iemand anders pech te bezorgen, ook wel bekend als "een gris-gris op een persoon zetten". Het gooien van een gris-gris zak gevuld met buskruit en rode peper op iemands pad of voor de deur zorgt er zogenaamd voor dat die persoon gaat vechten. Om van iemand af te komen, schreef Marie Laveau de naam van die persoon op een kleine ballon, bond de ballon vast aan een standbeeld van St. Expedite en liet de ballon vervolgens los. Het slachtoffer zou vertrekken in welke richting de ballon ook vloog. Ik laat gewoon een gris-gris achter; meestal een poeder, bij iemands voordeur vertelt de persoon dat hij uit de gratie is bij "de voodoos" en moet oppassen.

 

Een van Marie Laveau's meer afschuwelijke wanga's, of geluksbrengers, was naar verluidt een tas gemaakt van de lijkwade van een persoon die negen dagen dood was. In de zak gingen een gedroogde, eenogige pad, de pink van een zwarte persoon die zelfmoord had gepleegd, een gedroogde hagedis, vleermuisvleugels, de ogen van een kat, de lever van een uil en het hart van een haan. Als zo'n gris-gris in het kussen van een slachtoffer zou worden verborgen, zou de ongelukkige zeker sterven. veel blanke meesters in het oude New Orleans die hun zwarte slaven mishandelden, vonden een soort gris-gris in hun handtassen of kussens, zoals een zakje zwart papier met saffraan, zout, buskruit en verpulverde hondenmest.

In Santería worden gris-gris tassen resguardos of "beschermers" genoemd. Een typische resguardo onder de bescherming van de dondergod Chango kan kruiden, specerijen, bruine suiker, knoflook, aloë, stenen of andere kleine heilige relikwieën bevatten, vastgebonden in rood fluweel en genaaid met rode draad. Ten slotte bevestigt de Santero een klein gouden zwaard, het symbool van St. Barbara (Changó's afbeelding als een katholieke heilige), en als het zwaard breekt, heeft Changó voorbede gedaan namens de eigenaar.

 

Gurunfinda's zijn talismannen die zijn voorbereid door Santería's zwarte heksen, de mayomberos, om het kwaad van zichzelf af te weren en het op magische wijze naar anderen te leiden. Om een gurunfinda te maken, holt de mayombero eerst een guiro uit, een harde, oneetbare vrucht die in de tropen voorkomt, en vult deze met de koppen, harten en poten van een schildpad en verschillende soorten papegaaien; de tong en ogen van een haan; en zeven levende mieren. Vervolgens voegt de mayombero zeven tanden, het kaakbeen en wat haar van een kadaver toe, samen met de naam van het kadaver op een stuk papier en zeven munten om de dode geest voor zijn diensten te betalen. Vervolgens giet de mayombero rum over het mengsel en begraaft de guiro 21 dagen onder een heilige ceiba-boom. Wanneer hij de guiro ontleedt, markeert de mayombero de buitenkant van de vrucht met krijt en hangt vervolgens de bedel aan een boom in de buurt van zijn huis.

​

​

​

​

​

​

​

​

​